Εφημερίδα “Έθνος”, 25/8/2015
Υπάρχει ένας διαδεδομένος μύθος σχετικά με τον ρόλο μιας μερίδας της Αριστεράς στην πορεία των εισοδημάτων της εργασίας. Οι δεκαετίες του 1980 και του 1990 προσφέρουν αποκαλυπτικά στοιχεία. Παρότι σε θεσμικό επίπεδο οι αλλαγές που πραγματοποίησαν οι σοσιαλιστικές κυβερνήσεις στην Ισπανία, τη Γαλλία και την Ελλάδα ήταν εξαιρετικά σημαντικές για τον κόσμο της εργασίας, ιδίως ως προς τη συνδικαλιστική ελευθερία, τις συλλογικές συμβάσεις και τη συμμετοχή των εργαζομένων, ωστόσο ως προς τις εργασιακές αμοιβές στοιχεία του ΟΟΣΑ αποδεικνύουν ότι υπήρξε συγκράτηση του εργασιακού κόστους και αυξήσεις χαμηλότερες σε σύγκριση με ευρωπαϊκές χώρες με κεντροδεξιές-δεξιές κυβερνήσεις.
Ενας δεύτερος μύθος, αλληλένδετος με τον προηγούμενο, είναι ότι η χαμηλή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας οφείλεται στο υψηλό εργασιακό κόστος. Η αποβιομηχάνιση και αποανάπτυξη της μεταπολιτευτικής περιόδου, ιδίως μετά το 1980, δεν μπορεί όμως να συναρτηθεί με το εργασιακό κόστος, αφού αυτό συνέχισε να φθίνει σε σύγκριση προς άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου οι μισθολογικές αυξήσεις ήταν πολύ υψηλότερες. Η σημερινή συγκυρία επιβεβαιώνει τη γενική παρατήρηση ότι οι αριστερές κυβερνήσεις έχουν την ικανότητα, με την ανοχή ή στήριξη αντιπολιτευόμενων κεντρώων και δεξιών κομμάτων, να υιοθετούν αντεργατικά μέτρα με αποτελεσματικότερο τρόπο. Το «κόστος προσαρμογής» έχει αποδειχθεί ότι επιβάλλεται λυσιτελέστερα υπό τον μανδύα μιας (ψευδο)αριστερής ρητορείας.
Ο σκληρός διαπραγματευτής Πολ Τόμσεν του ΔΝΤ είχε άλλωστε ακουστεί να «απειλεί» αξιωματούχους της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ότι τα αντεργατικά μέτρα στα οποία αρνούνταν να υποκύψει η ελληνική πλευρά, θα εισάγονταν αργότερα από μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Το τρίτο Μνημόνιο τον επιβεβαίωσε. Η εκλογική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ θεμελιώθηκε στο επιχείρημα ότι οι περιοριστικές πολιτικές οδηγούν σε φαύλο κύκλο, τον οποίο θα διερρήγνυε μια αριστερή κυβέρνηση. Σε αυτές ακριβώς τις πολιτικές, στην επαχθέστερη μορφή τους, υποτάχθηκε η κυβέρνηση Τσίπρα, αφού προηγουμένως διασύρθηκε με την καταστροφική επιλογή του δημοψηφίσματος, το αποτέλεσμα του οποίου αγνόησε. Παρ’ όλα αυτά, καθώς στήνονται πάλι κάλπες, η μυθολογία για την Αριστερά που θα διαφυλάξει τα εργασιακά δικαιώματα συνεχίζει να ευδοκιμεί.