Εφημερίδα “Έθνος”, 8/1/2013
Η δυσπιστία της κοινωνίας προς την πολιτική τάξη εκδηλώνεται με δύο τρόπους: αφενός ενισχύονται οι αντισυστημικές παρατάξεις, που καταγγέλλουν συλλήβδην το πολιτικό σύστημα, και αφετέρου καταγράφεται η προτίμηση προς τεχνοκράτες όχι μόνο για τη διαχείριση ειδικών θεμάτων δημόσιας πολιτικής, αλλά συνολικά για την άσκηση κυβερνητικής εξουσίας. Η απαξίωση της πολιτικής και του πολιτικού προσωπικού εκφράζεται, άρα, με την ενδυνάμωση της Ακροδεξιάς και με την υποχώρηση της δημοκρατικής υπέρ της τεχνοκρατικής νομιμοποίησης της εξουσίας.
Ετσι, όμως, αποδομούνται οι καταστατικές αρχές της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και αντικαθίστανται από το ιδεολόγημα ότι ο κοινοβουλευτισμός είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένος με τις σχέσεις πατρωνείας-πελατείας, τη διαφθορά, την κακοδιοίκηση και την αναξιοκρατία. Η απόδοση ευθυνών για την κατάρρευση της οικονομίας και της κοινωνικής συνοχής δεν συντελείται απλά με την απαίτηση για ανανέωση της πολιτικής τάξης και επανίδρυση των συστημικών κομμάτων, αλλά με την εκ βάθρων αμφισβήτηση του πολιτειακού πλαισίου μέσα στο οποίο εκδηλώθηκαν οι μεταπολιτευτικές παθογένειες.
Η προτίμηση προς τις κυβερνήσεις τεχνοκρατών που καταγράφηκε σε πρόσφατες έρευνες κοινής γνώμης δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, ούτε οφείλεται αποκλειστικά στην αποδοκιμασία των παραδοσιακών πολιτικών κομμάτων για τις επιλογές που οδήγησαν στην οικονομική κρίση και τις περιοριστικές πολιτικές. Κατ’ ουσίαν, η τεχνοκρατική στροφή υποστηρίζεται από τις αντιλήψεις που επιχειρηματολογούν υπέρ των μονεταριστικών μονόδρομων, της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας και της τιμωρητικής προσαρμογής των κοινωνιών του Νότου στη βίαιη εσωτερική υποτίμηση. Η εφαρμογή τέτοιων πολιτικών προφανώς μπορεί να ανατεθεί ευχερέστερα σε πολιτικά ανεύθυνους και αδιάφ(θ)ορους τεχνοκράτες.
Ωστόσο, όταν η αναγνώριση της φαυλότητας και της ανικανότητας του πολιτικού προσωπικού, που οδήγησε στην κατάρρευση του κράτους και της οικονομίας, καταλήγει στην αποδοκιμασία των δημοκρατικών θεσμών, τότε η διολίσθηση προς έναν αυταρχισμό είτε με τεχνοκρατικό είτε με ακροδεξιό προσωπείο τίθεται πλέον στην ημερήσια διάταξη. Αντίθετα, η απάντηση στην κρίση δημοκρατίας πρέπει να είναι περισσότερη και καλύτερη δημοκρατία.