Εφημερίδα “Έθνος”, 8/9/2015
Το πάθος, η ένταση και η προσμονή που χαρακτήρισαν την εκλογική αναμέτρηση του περασμένου Ιανουαρίου και το δημοψήφισμα του Ιουλίου απουσιάζουν από τις ερχόμενες εκλογές. Δεν είναι τόσο η κόπωση και η απομάγευση της εκλογικής διαδικασίας, καθώς σε ένα οκτάμηνο στήνονται κάλπες για τρίτη φορά, όσο η έλλειψη ελπίδας ότι το εκλογικό αποτέλεσμα μπορεί να επηρεάσει ουσιωδώς τις μελλοντικές εξελίξεις.
Τον Ιανουάριο ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε καθαρή νίκη χάρη στις υποσχέσεις ότι θα ακύρωνε ή έστω θα επαναδιαπραγματευόταν τα Μνημόνια, θα υιοθετούσε κεϊνσιανές πολιτικές, θα καταργούσε επώδυνα μέτρα και θα μετέβαλε τους συσχετισμούς στην Ευρωζώνη θέτοντας νέες προτεραιότητες για μια κοινή δημοσιονομική διακυβέρνηση. Υστερα από έξι μήνες αργόσυρτης διαπραγμάτευσης, όλες οι εξαγγελίες διαψεύσθηκαν. Στη θέση τους επιβλήθηκε το επαχθέστερο Μνημόνιο. Κορυφαία κυβερνητικά στελέχη παραδέχθηκαν, άμεσα ή έμμεσα, την έλλειψη προετοιμασίας, τους ατυχείς διαπραγματευτικούς χειρισμούς, τις εσφαλμένες εκτιμήσεις, τη διάψευση του αφηγήματος που οικοδομούσαν επί μία πενταετία.
Μια τελευταία αναλαμπή ελπίδας υπήρξε το δημοψήφισμα, που υποτίθεται ότι θα υποχρέωνε τους Ευρωπαίους εταίρους να υποχωρήσουν. Η εκκωφαντική επικράτηση του «όχι» αποτέλεσε την έξαρση μιας αυταπάτης, που έμελλε να διαρκέσει μόνο μία νύχτα. Σύντομα επήλθε ολική επαναφορά στη θλιβερή πραγματικότητα μιας χρεοκοπημένης χώρας, η οποία όφειλε να διαλέξει ανάμεσα στην υποταγή σε βαρύτατους όρους δανεισμού και στον εξοβελισμό της από την Ευρωζώνη, για να υπάρξει επιστροφή όχι στην προ ευρώ περίοδο, αλλά σε μια εντελώς νέα κατάσταση: στη μετά το ευρώ ζωή, με δυσθεώρητες επιπτώσεις πρωτίστως για τα χαμηλότερα και μεσαία εισοδηματικά στρώματα. Το παλιό ψυχορραγεί και το νέο δεν έχει ακόμη μορφή και πρόσωπο. Η κρίση στην Ελλάδα έχει μπροστά της δρόμο, αφού από πέρυσι τον Σεπτέμβριο υπήρξε διαρκής διολίσθηση.
Σήμερα τα περιθώρια που καταλείπει στην επόμενη κυβέρνηση το τρίτο Μνημόνιο είναι ασφυκτικά. Οι εκλογές γίνονται με διακύβευμα ποιος θα το εφαρμόσει με σταθερότητα και αξιοπιστία. Πρόκειται για εκλογές χωρίς ελπίδα.