Εφημερίδα, “ΕΘΝΟΣ”, 19/3/2013
Καθώς διαδοχικά τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Eνωσης πλήττονται με σφοδρότητα από την ύφεση και την ανεργία, η δυσπιστία για το μέλλον της Ευρώπης εξαπλώνεται ακόμη και ανάμεσα στους πιο αισιόδοξους φιλoευρωπαϊστές.
Eπειτα από τρία χρόνια αποτυχημένων μηχανισμών διάσωσης και διαψευσμένων προβλέψεων για την εξέλιξη των οικονομικών και κοινωνικών δεικτών, δεν χωρεί πλέον καμία αμφιβολία ότι το μοντέλο των περιοριστικών πολιτικών οδηγεί σε μια επώδυνη φθίνουσα πορεία.
Εάν δεν ανακοπεί η πορεία αυτή, την οποία επέβαλε η συντηρητική κυβέρνηση της Γερμανίας, είναι εξαιρετικά πιθανή η διάλυση της Ευρωζώνης και της ΟΝΕ, που θα συμπαρασύρει την ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Το σημαντικότερο στοιχείο που αναδεικνύουν έρευνες κοινής γνώμης σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες αποτελεί ίσως η σταθεροποίηση του ευρωσκεπτικισμού και της δυσθυμίας έναντι των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Οι λαοί της Ευρώπης, ακόμη και σε κράτη που δεν έχουν πληγεί έντονα από την κρίση όπως η Γερμανία, η Αυστρία και η Φινλανδία, εμφανίζονται διαρκώς προθυμότεροι να επιστρέψουν στα εθνικά νομίσματα και να διαχωρίσουν την τύχη τους από αυτή των πιο αδύναμων οικονομικά εταίρων.
Πρόκειται δηλαδή για την αποδυνάμωση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, που είναι αλληλένδετη με τις πολιτικές λιτότητας στον ευρωπαϊκό Νότο.
Η Ευρώπη βρίσκεται σε μία από τις κρισιμότερες περιόδους της ιστορίας της.
Πολιτικά διχασμένη, ανήμπορη να διαχειριστεί όχι μόνο το δημοκρατικό και κοινωνικό της έλλειμμα, αλλά και το δημοσιονομικό, με ηγέτες χωρίς λάμψη, υπεύθυνη για την ύφεση και την πρωτοφανή ανεργία που προκάλεσαν στενόμυαλες πολιτικές επιλογές, η Ευρωπαϊκή Ενωση διευθύνεται από μία κλειστή ομάδα πολιτικών, τραπεζιτών και βιομηχάνων με ενίοτε αντικρουόμενα συμφέροντα, η οποία έχει κλείσει τα αυτιά της σε όλες τις εκκλήσεις, παραινέσεις ή διαμαρτυρίες.
Εάν αυτή η στρατηγική δεν μεταβληθεί σύντομα η Ευρωπαϊκή Ενωση θα διαλυθεί, παραχωρώντας τη θέση της σε χωλές ομαδοποιήσεις κρατών, ανίσχυρες στην παγκόσμια σκακιέρα.