Εφημερίδα, “ΕΘΝΟΣ”, 27/8/2013
Δύο ημερομηνίες οριοθετούν τα επόμενα βήματα της ευρωπαϊκής κρίσης. Η πρώτη είναι οι γερμανικές εκλογές στις 22 Σεπτεμβρίου και η δεύτερη οι ευρωεκλογές στις 25 Μαΐου. Με τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης στη Γερμανία, όπως αναμένεται με καγκελάριο πάλι την Α. Μέρκελ, θα κλείσει η μακρά προεκλογική αδράνεια στην ηγεμονική δύναμη της Ευρώπης, επιτρέποντας πλέον μια ενδεχόμενη επαναχάραξη της στρατηγικής της, χωρίς να υπολογίζεται το άμεσο πολιτικό κόστος.
Από την άλλη πλευρά, στις ευρωεκλογές του Μαΐου θα καταγραφεί ένα μήνυμα των ευρωπαϊκών λαών, το οποίο οι πολιτικές ηγεσίες και οι ελίτ των κρατών-μελών δεν μπορούν να αγνοήσουν.
Εχει σημασία το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών; Η απάντηση είναι απερίφραστα θετική. Εάν οι φιλελεύθεροι δημοκράτες των Ραίσλερ και Βεστερβέλε πετύχουν την είσοδό τους στη Βουλή, το πιθανότερο είναι να σχηματίσουν κυβέρνηση συνεργασίας με τους χριστιανοδημοκράτες και η σκληρή γραμμή στην ευρωπαϊκή στρατηγική της Γερμανίας θα παραμείνει αναλλοίωτη. Εάν, αντίθετα, σχηματιστεί κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού χριστιανοδημοκρατών-σοσιαλδημοκρατών, ενδέχεται να προκληθούν ρωγμές στο άκαμπτο δόγμα της εν πολλοίς τιμωρητικής δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Σε αυτή την περίπτωση δεν αποκλείεται να υιοθετηθούν μέτρα που, ακόμη και αν δεν καθιστούν την ενωμένη Ευρώπη μια ένωση μεταβιβάσεων πληρωμών, επιλογή που θα προϋπέθετε την πολιτική ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, πάντως θα χαλαρώνουν την αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία που οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα τις χώρες του Νότου σε οικονομική και κοινωνική άβυσσο.
Τίθεται, επίσης, το ερώτημα γιατί αποτελούν ορόσημο οι ευρωεκλογές, αφού η πολιτική ισχύς του Ευρωκοινοβουλίου στην ενωσιακή αρχιτεκτονική παραμένει υποβαθμισμένη.
Ας μην υποτιμώνται οι συνέπειες της εκτόξευσης της εκλογικής επιρροής τόσο των αντιευρωπαϊκών και ακροδεξιών κομμάτων όσο και της ριζοσπαστικής Αριστεράς που απαιτεί την άνευ όρων χρηματοδότηση του Νότου από τον Βορρά, χωρίς να συνοδεύεται από την αναγκαία πολιτική και δημοσιονομική σύγκλιση. Μήπως όμως η επιλογή των απροϋπόθετων μεταβιβαστικών πληρωμών θα οδηγούσε σε εμβάθυνση της κρίσης; Αρα μόνο περισσότερη Ευρώπη, με δημοκρατία και αλληλεγγύη, θα μπορούσε να οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση.