ΟΤΑΝ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΛΥΔΩΝΙΖΕΤΑΙ

Ένα «σχέδιο πραξικοπήματος» στα τέλη του 2011, που ίσως περάσουν χρόνια μέχρι να αποδειχθεί εάν πράγματι υπήρξε και απείλησε το δημοκρατικό πολίτευμα. Οι πράξεις βίας και η εκλογική επιρροή της ακροδεξιάς, που διαρκώς αυξάνονται. Ενας υφέρπων ρατσισμός, που διαβρώνει ύπουλα τα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας. Η διογκούμενη δυσθυμία απέναντι στην πολιτική τάξη, που σύρεται σε λίστες παράνομου πλουτισμού παραδίδοντας αθώους και ένοχους στη δημόσια διαπόμπευση. Μια επίμονα επαναλαμβανόμενη καταγραφή της απογοήτευσης των πολιτών από το σύνολο των πολιτικών κομμάτων και των κρατικών θεσμών.

Ολα τα προηγούμενα αθροίζονται και αλληλοτροφοδοτούνται, αποτυπώνοντας μια κλυδωνιζόμενη δημοκρατία. Οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες και ο κοινοβουλευτικός διάλογος έχουν υποβαθμιστεί από φορείς της βουλευτικής ιδιότητας και των κοινοβουλευτικών οργάνων σε τέτοιο βαθμό, ώστε να ευτελίζεται το κύρος του ίδιου του Κοινοβουλίου. Η αδυναμία του κράτους να ασκήσει με στοιχειώδη σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα βασικές λειτουργίες, όπως η εγγύηση της προσωπικής ασφάλειας, η απονομή δικαιοσύνης, η είσπραξη των φόρων και η κοινωνική προστασία, συνιστά την άλλη όψη απονομιμοποίησης της πολιτείας, που λαμβάνει τη μορφή κρίσης αποτελεσματικότητας και αξιοπιστίας.

Οι καταλήψεις υπουργείων και δημόσιων υπηρεσιών, ακόμη και η διαμαρτυρία μέσα στο Πεντάγωνο, μικρή εντύπωση προκαλούν πλέον. Τίποτα δεν αποκλείεται να συμβεί. Ακόμη και οι φορείς της δικαστικής εξουσίας εμφανίζονται να έχουν αποδεσμευθεί από τη ρητή επιταγή του Συντάγματος, που απαγορεύει «οποιαδήποτε μορφή απεργίας», όταν απέχουν από την εκδίκαση υποθέσεων αντιδρώντας στις υπέρμετρες περικοπές των αποδοχών τους. Τι σηματοδοτεί όμως η απόφαση των δικαστών, που ύψιστη αποστολή τους αποτελεί η τήρηση του Συντάγματος, αν όχι ότι δεν υφίστανται αδιαπραγμάτευτες δεσμεύσεις και όλα μπορούν να «βεβηλωθούν», ακόμη και από αυτούς που θεωρούνται έσχατοι φρουροί της συνταγματικής νομιμότητας;

Η πλήρης καταρράκωση των θεσμών, σε μια κλυδωνιζόμενη δημοκρατία, ενισχύει τις δυνάμεις που υποθάλπουν τις πιο νοσηρές όψεις του συλλογικού ασυνειδήτου. Απομένει να διαπιστωθεί εάν η χώρα διαθέτει πολιτικές και κοινωνικές εφεδρείες για την προάσπιση του δημοκρατικού και κοινωνικού κράτους δικαίου.