Φιλελεύθερος, 14/01/19
Δύο κυρίως είναι οι περιπτώσεις που τίθεται υπό αμφισβήτηση η κοινοβουλευτική εμπιστοσύνη προς την Κυβέρνηση: αφ’ ενός, η καταψήφιση σχεδίου νόμου μείζονος σπουδαιότητας από βουλευτές της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και, αφ’ ετέρου, η αποχώρηση βουλευτών από την κυβερνητική πλειοψηφία. Εφόσον η διαφοροποίηση ή αποχώρηση των βουλευτών συνεπάγονται την απώλεια της δεδηλωμένης, η Κυβέρνηση για λόγους πολιτικής αξιοπιστίας μπορεί να παραιτηθεί ή να ζητήσει την επιβεβαίωση της εμπιστοσύνης της Βουλής.
Η Κυβέρνηση δεν διαθέτει πλέον την εμπιστοσύνη της Βουλής, σύμφωνα με την κοινοβουλευτική αρχή και την αρχή της δεδηλωμένης. Η απώλεια της δεδηλωμένης, μετά την αποχώρηση των ΑΝΕΛ, συνιστά τον σοβαρότερο λόγο για να ζητήσει ο πρωθυπουργός την επιβεβαίωση της εμπιστοσύνης της Βουλής. Σύμφωνα με το Σύνταγμα η πρόταση για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, που ήδη κατέθεσε ο πρωθυπουργός, αρκεί να υπερψηφιστεί από την πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών, συγκεντρώνοντας τουλάχιστον 120 θετικές ψήφους.
Όπως φαίνεται, η κοινοβουλευτική ομάδα των ΑΝΕΛ έχει διαρραγεί. Η απόλυτη πλειοψηφία την οποία επιδιώκει ο πρωθυπουργός στην ψηφοφορία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης την ερχόμενη Τετάρτη ή Πέμπτη θα προκύψει χάρη στις ψήφους αποστατών από το κόμμα με το οποίο εκλέχθηκαν, στο πλαίσιο μιας εμφανούς συναλλαγής με ανταλλάγματα υπουργικές θέσεις ή συμμετοχή στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ.
Τυπικά η συνταγματική επιταγή φαίνεται ότι θα γίνει σεβαστή. Αν όμως επιβεβαιωθούν τα προηγούμενα, η δημοκρατική νομιμοποίηση της Κυβέρνησης θα έχει τρωθεί, όπως και η πολιτική της αξιοπιστία. Όσο μακρύτερος θα είναι ο βίος αυτής της Κυβέρνησης, τόσο βαθύτερη η απαξίωση του πολιτικού μας συστήματος.