Το άγονο κυνήγι μαγισσών

Τα Νέα, 19/06/19

Ο τρόπος με τον οποίο επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί προ μηνών η παραγγελία για την έρευνα του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, μελών της οικογένειάς του και κυβερνητικών στελεχών εκείνης της περιόδου αποδεικνύεται ότι εντασσόταν σε ένα σχέδιο ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής, το οποίο απέτυχε. Αν τη ναυαρχίδα αυτού του σχεδίου αποτέλεσε η υπόθεση Novartis, η έρευνα για τον Κώστα Σημίτη υπήρξε εξίσου εμβληματική και κατέρρευσε εξίσου παταγωδώς από τη στιγμή που η υπόθεση τέθηκε στο αρχείο. 
Σε συνάρτηση με τη χειραγώγηση της δικαστικής εξουσίας, για την οποία οι πρόσφατες αποκαλύψεις του Εισαγγελέα κ. Αγγελή αποτέλεσαν την τελευταία πράξη, αυτό το πολιτικό κυνήγι μαγισσών και η κατασκευή πολιτικών εχθρών είναι ένα σοβαρό πλήγμα για το δημοκρατικό κράτος δικαίου στη χώρα μας, που παραπέμπει σε πρακτικές οι οποίες ακολουθούνται σε αυταρχικά καθεστώτα όπως της Ουγγαρίας και της Πολωνίας. Η προσπάθεια ενοχοποίησης πολιτικών προσώπων δηλητηρίασε το πολιτικό κλίμα οδηγώντας τους πολίτες στην αποστασιοποίηση, τη δυσθυμία έναντι της πολιτικής τάξης και την αντισυστημικότητα. 
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν η επόμενη Κυβέρνηση θα επιδιώξει να θέσει στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής την έρευνα οικονομικών και πολιτικών σκανδάλων. Είναι αυτονόητο ότι η δικαιοσύνη οφείλει να ερευνά όλες εκείνες τις καταγγελίες που μπορεί να θεωρηθούν σοβαρές ή να αποτελέσουν ενδείξεις για την τέλεση αξιόποινων πράξεων από πολιτικά πρόσωπα. Ωστόσο υπάρχει τεράστια απόσταση από το σημείο αυτό μέχρι την επικέντρωση της κομματικής αντιπαράθεσης σε τέτοιου τύπου σκανδαλολογία ή μέχρι τις κυβερνητικές παρεμβάσεις στο έργο της δικαιοσύνης με την παρώθηση προς την ενοχοποίηση και τη δίωξη πολιτικών προσώπων. 
Οι κατασκευασμένοι μάρτυρες στην υπόθεση Novartis, τα συκοφαντικά δημοσιεύματα εις βάρος του Κώστα Σημίτη, οι μαρτυρίες για τον ρόλο σκοτεινών κέντρων στον χώρο της δικαιοσύνης συνιστούν δείγματα εκφυλισμού της πολιτικής ζωής. Η αναξιοπιστία των θεσμών και η απαξίωση πολιτικών προσώπων υπονομεύουν τη φιλελεύθερη δημοκρατία και αποτελούν προπομπούς εκτροπής προς τον αυταρχισμό.