Εφημερίδα, “ΕΘΝΟΣ”, 6/8/2013
Η ανεργία που αγγίζει το 30% και αυξάνεται, οι τυφλές απολύσεις στο Δημόσιο, οι πιέσεις για εθελούσια έξοδο στις τράπεζες, οι νέοι απόφοιτοι πανεπιστημίων που αδυνατούν να βρουν δουλειά, οι μακροχρόνια άνεργοι που δεν δικαιούνται πλέον ούτε επίδομα ανεργίας ούτε ασφάλιση υγείας, οι ελεύθεροι επαγγελματίες που δεν καταγράφονται στην επίσημη ανεργία, ενώ φυτοζωούν, οι εργαζόμενοι με σχέση μερικής απασχόλησης που επίσης δεν καταγράφονται ως άνεργοι, αλλά βιώνουν συνθήκες φτώχειας και ανασφάλειας, οι συνταξιούχοι και μισθωτοί που βλέπουν την τελευταία τριετία τα εισοδήματά τους να μειώνονται κάτω από το μισό, η γεωμετρική αύξηση της ιδιωτικής συμμετοχής στις υγειονομικές και φαρμακευτικές δαπάνες…
Οι διογκούμενες, αιφνιδιαστικές και κατά κανόνα άδικες φορολογικές επιβαρύνσεις, οι συγκεκαλυμμένοι ή απροκάλυπτοι εκβιασμοί για κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων μικροοφειλετών, ο ψυχολογικός πόλεμος που μετακυλίεται και αναπαράγεται από τους Ευρωπαίους εταίρους, την τρόικα, την κυβέρνηση, εγχώρια και ξένα ΜΜΕ για το μέλλον της χώρας, η υποβάθμιση όλων των κοινωνικών υπηρεσιών, ο ευτελισμός των συνταγματικών θεσμών και του πολιτικού λόγου, η διέγερση των ιταμότερων αντανακλαστικών της μεταπολιτευτικής κοινωνίας με τη μορφή ρατσιστικών πρακτικών, αντικοινοβουλευτισμού και ακροδεξιών φαντασμάτων, η ανημπόρια της τοπικής αυτοδιοίκησης να επιτελέσει τις στοιχειωδέστερες λειτουργίες της, η αποδόμηση της περιβαλλοντικής προστασίας και βασικών πολεοδομικών αρχών με επίκληση της οικονομικής δυσπραγίας…
Η έξαρση της δημαγωγίας και του λαϊκισμού μπροστά στη συλλογική απογοήτευση, η μονότονη επανάληψη, από τον Μάιο του 2010 μέχρι σήμερα, της επωδού των κυβερνώντων ότι «αυτά τα μέτρα είναι τα τελευταία», οι προειδοποιήσεις για το δημοσιονομικό κενό 4 δισ. που πρέπει να καλυφθεί με επιπλέον απολύσεις, περικοπές και φόρους, η μόνιμη απειλή προκήρυξης βουλευτικών εκλογών που, ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία, «θα οδηγήσει στο χάος της ακυβερνησίας», η επαπειλούμενη έξοδος από το ευρώ, που προεξοφλείται ότι θα συνοδευθεί από ανθρωπιστική κρίση, η εξίσου απειλητική εναλλακτική της περαιτέρω εσωτερικής υποτίμησης εντός ΟΝΕ, η αβασάνιστη υποθήκευση ή εκποίηση του δημόσιου πλούτου…