Στο κείμενο αυτό επιχειρείται να απαντηθεί το ερώτημα εάν οι ευεργετικές διατάξεις του Ν. 612/1977 τυγχάνουν εφαρμογής για την απονομή δεύτερης σύνταξης γήρατος από το Ι.Κ.Α. ή, αντίθετα, η εφαρμογή τους προσκρούει στις διατάξεις των παρ. 9 και 10 του άρθρου 47 Ν. 2084/1992 και, συνεπώς, για τη λήψη δεύτερης σύνταξης απαιτούνται αυξημένες χρονικές προϋποθέσεις, σύμφωνα με τις ανωτέρω διατάξεις του Ν. 2084/1992.
Κεντρικές θέσεις που υποστηρίζονται, ως αντίλογος σε γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους επί του ίδιου θέματος, είναι οι εξής:
Οι ευεργετικές ρυθμίσεις του άρθρου 1 του Ν. 612/1977 προβλέπεται ρητά στην παρ. 8 του άρθρου 47 του Ν. 2084/1992 ότι εξακολουθούν να ισχύουν. Η εν λόγω παρ. 8 του άρθρου 47 του Ν. 2084/1992 διατυπώνεται σε αυτοτελή ως προς το περιεχόμενό της διάταξη, η οποία συνεπώς αναφέρεται και εφαρμόζεται στο σύνολο του επίμαχου άρθρου.
Από το γράμμα και τη ratio του Ν. 612/1977, όπως αυτή αποτυπώνεται και στην Εισηγητική Έκθεση του νόμου, προκύπτει ότι οι ειδικές προϋποθέσεις λήψης σύνταξης γήρατος για τους τυφλούς και από τους δύο οφθαλμούς εφαρμόζονται ανεξαρτήτως αν πρόκειται για πρώτη ή δεύτερη σύνταξη. Αντίθετη ρύθμιση δεν περιλαμβάνεται άλλωστε στον εν λόγω νόμο.
Η ειδική διάταξη του άρθρου 1 του Ν. 612/1977 χαρακτηρίζεται ως ειδικότερη και συνεπώς ως κατισχύουσα έναντι των διατάξεων των παρ. 9 και 10 του άρθρου 47 του Ν. 2084/1992, δεδομένου ιδίως ότι επικεντρώνεται σε μια ειδική ευπαθή πληθυσμιακή κατηγορία.
Η προτεραιότητα ή υπεροχή της ειδικότερης διάταξης του άρθρου 1 του Ν. 612/1977, κατά τη συστηματική ερμηνεία και την εναρμονισμένη εφαρμογή της με τις επίμαχες διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2084/1992, επιβεβαιώνεται επίσης από τη σύμφωνη με το Σύνταγμα ερμηνεία των ως άνω ρυθμίσεων, ενόψει της συνταγματικής κατοχύρωσης της κοινωνικής προστασίας των ατόμων με αναπηρίες.
Ακόμη και αν δεν ίσχυαν όλα τα προηγούμενα, στην περίπτωση της διάταξης του άρθρου 47 παρ. 9 του Ν. 2084/1992 αναμφίβολα θα χωρούσε αναλογική ή διασταλτική ερμηνεία, προς συμπλήρωση γνήσιου κενού, προκειμένου να συμπεριληφθεί στις εξαιρούμενες από τη ρύθμιση αυτή ευάλωτες πληθυσμιακές κατηγορίες και η κατηγορία των υπαγομένων στις διατάξεις του Ν. 612/1977, λαμβανομένων υπόψη τόσο της συνταγματικής προστασίας των ατόμων με αναπηρίες και της αρχής της ισότητας, όσο και της ratio του νόμου αυτού. Συμπερασματικά, υποστηρίζεται ότι οι ευεργετικές ρυθμίσεις του άρθρου 1 του Ν. 612/1977 τυγχάνουν εφαρμογής για την απονομή σύνταξης λόγω γήρατος και από δεύτερο οργανισμό κοινωνικής ασφάλισης.